راه های درمان آسم چیست؟

آسم یک بیماری مزمن و طولانی مدت است که باعث التهاب و انسداد راه های هوایی فرد می شود. در حالی که هیچ درمانی وجود ندارد، اقدامات زیادی در دسترس است که می تواند به افراد در کنترل این بیماری و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. درمان بر روی یک فرد متمرکز است که علائم مزمن خود را کنترل کند و از محرک ها اجتناب کند و در حین شعله ور شدن شدید، تسکین سریع دریافت کند. پزشکان تشدید علائم آسم را حمله آسم می نامند و درمانی که تجویز می کنند سعی می کند حملات بعدی را محدود کرده و نیاز به داروی سریع را کاهش دهد. همچنین، هدف از درمان بازیابی و حفظ عملکرد ریه، سطح فعالیت و الگوهای خواب فرد است. از آنجایی که این بیماری دلایل مختلفی دارد و افراد در هر سنی می توانند به آن مبتلا شوند، اکثر افراد برنامه اقدام و دوره درمانی متفاوتی خواهند داشت. در این مقاله به بررسی گزینه های مدیریت آسم می پردازیم.

کنترل آسم

• برای کنترل مؤثر علائم، به برنامه عمل آسم پایبند باشید.
• مراقبت از آسم مسئولیت درمان را هم برعهده پزشک و هم فرد مبتلا به این بیماری قرار می دهد.
• کار با پزشک و پیروی کامل از برنامه اقدام پیشنهادی برای کاهش تاثیر آسم حیاتی است.
• اجتناب از محرک های آسم یک راه اصلی برای کاهش خطر حمله شدید و علائم مزمن است.

ورزش یک محرک بالقوه است، اما حفظ یک رژیم بدنی فعال بخش مهمی از زندگی سالم است. افراد می توانند از پزشک خود در مورد داروهایی که ممکن است علائم آسم را در طول فعالیت بدنی بهبود بخشند، سوال کنند.

برنامه عمل آسم

وقتی پزشک آسم را تشخیص می دهد، علل آن را در نظر می گیرد. با این وجود، تطبیق درمان آسم با سبک زندگی موجود برای کنترل علائم ضروری است. برنامه عمل آسم فرد را از طریق موارد زیر راهنمایی می کند:

• مصرف صحیح دارو
• اجتناب از محرک ها
• اندازه گیری سطوح کنترل آسم
• پاسخ به حملات یا بدتر شدن علائم
• دریافت مراقبت های اضطراری در صورت لزوم

پزشک برنامه عمل را بر اساس نیازهای خاص فرد شخصی سازی می کند و آنها را از طریق نحوه مشارکت فعالانه آنها راهنمایی می کند. هنگامی که یک کودک برنامه اقدام آسم دریافت می کند، باید آن را با هر مراقبی، مانند پرستاران کودک و سرپرستان مهدکودک، مدارس، و فعالیت های تفریحی، و همچنین اقوام و دوستانی که ممکن است بر آنها نظارت کنند، در میان بگذارد. اطمینان از دریافت برنامه اقدام برای همه افراد ضروری به این معنی است که فرد مبتلا به آسم می تواند اطمینان حاصل کند که این افراد دیگر اقدامات لازم را انجام خواهند داد. در نتیجه، آنها خطر ابتلا به یک حمله شدید آسم را کاهش می دهند.

نظارت بر آسم

به طور معمول، افراد باید هر 2 تا 6 هفته پس از اولین تشخیص، در جلسات مشاوره آسم شرکت کنند. با این حال، استفاده از یک پیک دبی سنج در خانه برای نظارت بر پیشرفت درمان می تواند به آنها در مدیریت بیماری در بین ویزیت های پزشک کمک کند. پیک فلومتر ابزاری ساده و دستی است که می‌تواند به فرد کمک کند تا با اندازه‌گیری اثربخشی حرکت هوا از ریه‌ها، آسم خود را کنترل کند. این متر یک عدد پیک جریان را پس از دمیدن شخصی به دستگاه نشان می دهد. پزشک به شما نشان می دهد که یک فرد چند وقت یکبار باید از آزمایش استفاده کند، چگونه نتایج را تفسیر کند، و چگونه قضاوت کند که چقدر دارو باید مصرف کند. پزشک ممکن است از فرد درخواست کند که هر روز صبح نمرات خود را ثبت کند یا به طور متناوب از پیک فلومتر استفاده کند. هدف این پایش یافتن و حفظ یک عدد پیک جریان بهترین شخصی با ثبت امتیازات به مدت 2 تا 3 هفته پس از تشخیص است. بهترین نمره شخصی دوز و روش تحویل داروها را تعیین می کند. با مقایسه نمرات آینده با بهترین نمره فرد، یک پزشک می تواند اندازه گیری کند که آیا درمان آنها موثر است یا خیر. اوج جریان همچنین می تواند در مورد حمله آسم پیش رو قبل از آشکار شدن علائم هشدار دهد.

علائم کنترل خوب آسم

• اگر موارد زیر اعمال شود، فرد به طور موثر از درمان استفاده می کند:
• سرفه و تنگی نفس بیش از 2 روز در هفته رخ نمی دهد
• آنها به داروهای تسکین دهنده سریع کمتر از 2 روز در هفته نیاز دارند
• آنها عملکرد خوب ریه را حفظ می کنند
• سطح فعالیت آنها نرمال باقی می ماند
• علائم آسم این است که آنها را کمتر از 1 تا 2 شب در ماه از خواب بیدار می کند
• آنها نیازی به درمان فوری پزشکی ندارند
• آنها یک یا کمتر از حملات آسم را در سال تجربه می کنند که نیاز به درمان کورتیکواستروئیدی دارند
• اوج جریان بالاتر از 80 درصد بهترین حالت شخصی است
• کنترل خوب همچنین به این معنی است که افراد باید از محرک‌های آسم و آلرژن‌ها نیز اجتناب کنند.

دارو

دو نوع دارو در درمان آسم رایج است. یک نوع معمولاً تسکین فوری حملات و دوره های آسم را فراهم می کند. نوع دیگر از کنترل طولانی مدت بیماری، از جمله کاهش التهاب راه هوایی و پیشگیری از علائم آسم پشتیبانی می کند.

داروهای تسکین دهنده سریع

اشکال اولیه داروهای تسکین دهنده سریع آسم، آگونیست های بتا2 هستند، دسته ای از داروها که شامل:

بیشتر داروهای آسم به شکل پودر یا مه برای مصرف خوراکی با یک استنشاق در دسترس هستند. استنشاق دستگاهی است که دارو را مه‌پاش می‌کند و باعث می‌شود که دارو به ریه‌ها ارسال شود. داروهای آسم گاهی اوقات می‌توانند به شکل قرص نیز باشند.

داروهای کنترل طولانی مدت

فرد مبتلا به آسم باید روزانه از این داروها برای کاهش شعله ور شدن و علائم مداوم استفاده کند. موثرترین داروها برای کنترل طولانی مدت آسم به عنوان کورتیکواستروئیدهای استنشاقی شناخته می شوند. اینها التهاب را تسکین می دهند و حساسیت فرد را به آلرژن ها و محرک ها کاهش می دهند. با این حال، داروها دارای عوارض جانبی هستند، مانند برفک دهان که باعث عفونت قارچی دهان می شود. هنگامی که کورتیکواستروئیدها به دهان یا گلو می رسند، خطر برفک دهان افزایش می یابد. سازندگان دستگاه های استنشاقی برای کمک به جلوگیری از برفک دهان، فاصله یا محفظه های نگهدارنده ایجاد کرده اند. شستشوی دهان پس از استنشاق می تواند اثر محافظتی مشابهی داشته باشد. کورتیکواستروئیدهای استنشاقی همچنین خطر ابتلا به آب مروارید و پوکی استخوان را در صورت مصرف طولانی مدت آنها افزایش می دهد. پزشکان ممکن است داروهای زیر را به صورت طولانی مدت برای افراد مبتلا به آسم تجویز کنند:

داروهای ضد التهابی، از جمله کرومولین، که فرد با استفاده از نبولایزر مصرف می کند. تعدیل‌کننده‌های ایمنی، از جمله اولیزا، که پزشک یک یا دو بار در ماه با تزریق برای کمک به کاهش واکنش‌ها به محرک‌های آسم، مانند گرده‌ها و کنه‌های گرد و غبار تجویز می‌کند. آگونیست‌های بتا2 استنشاقی طولانی‌اثر که راه‌های هوایی را باز می‌کنند و ممکن است همراه با کورتیکواستروئیدها در برنامه دارویی افراد مبتلا به آسم قرار گیرند. اصلاح کننده های لکوترین برای مسدود کردن واکنش التهابی در راه های هوایی

تئوفیلین، یک داروی خوراکی که راه های هوایی را باز می کند. افراد نباید بیش از 2 روز در هفته از یک استنشاق سریع تسکین دهنده استفاده کنند. اکثر افراد همیشه دستگاه تنفسی تسکین دهنده سریع را با خود حمل می کنند و زمانی که برای اولین بار متوجه علائم شدند دارو را تجویز می کنند. معمولاً داروهای تسکین دهنده سریع التهاب را کاهش نمی دهند، بنابراین فرد باید از مصرف آنها برای کنترل طولانی مدت وضعیت خود اجتناب کند.

درمان های مکمل

در حالی که محققان راه‌حل‌های غیرپزشکی را برای علائم آسم مورد بررسی قرار داده‌اند، در حال حاضر هیچ تحقیقی برای تایید اثربخشی هر چیزی غیر از درمان مرسوم برای مدیریت آسم در دسترس نیست. درمان‌های غیرپزشکی، که هنوز تایید نشده‌اند، شامل طب سوزنی، تمرین‌های تنفسی و دارونما هستند. همچنین، تکنیک‌ها و مکمل‌های مکمل می‌توانند با داروهای معمولی با اثرات مضر بالقوه تداخل داشته باشند. آنها جایگزینی برای مدیریت معمولی و تحت نظارت پزشکی آسم نیستند.

منبع  Medicalnewstoday.com:
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال